Kendi Kendine Konuşmak Delilik mi? Yoksa Zihin Terapisi mi?

 

Kendi Kendine Konuşmak Delilik mi? Yoksa Zihin Terapisi mi?

Yalnızlıkla başa çıkmanın en garip ama en etkili yollarından biri.

---

Yalnız yaşayan biriysen, büyük ihtimalle en az bir kere kendi kendine konuşurken yakalanmışsındır. Aynada “nerde hata yaptım” diye sormak, bulaşıkları yıkarken “yarın erken kalkman lazım” demek… Peki bu alışkanlık tuhaf mı? Delilik mi? Yoksa farkında olmadan kendine psikolojik destek mi veriyorsun?

🔹 Bu bir sorun değil, çözümün ta kendisi

Uzmanlara göre kendi kendine konuşmak, beynin düşüncelerini organize etme ve içsel problemleri çözme şekli. Sesli düşünmek beynin dikkatini toplamasını, önceliklerini belirlemesini sağlar.

Şaşıracağın ipucu:
✅ Kendine ikinci tekil şahısla (sen) hitap edersen etkisi artıyor.
“Ben hallederim” değil,
“Sen bunu yapabilirsin!” dediğinde beynin dışsal bir destek algısı geliştiriyor.

🔹 Sessiz evin yankısı: Duygusal denge

Yalnızken insanın iç sesi bazen karamsar olur. İşte kendi kendine konuşmak bu sesin yönünü değiştirmek için bir araç. Moral veren, motive eden, hatta sakinleştiren cümleler söylemek sandığından güçlüdür.

Denemen gereken yöntem:
🔁 Aynı cümleyi üç farklı şekilde söyle:

• Olumlu: “Bugün iyi iş çıkardım.”

• Gerçekçi: “Bazı şeyler zorlayıcıydı ama başardım.”

• Destekleyici: “Yarın daha rahat olacak.”

🔹 Yaratıcılığı da besliyor

Yalnız yazarların, bilim insanlarının ya da sanatçıların kendi kendine konuşarak fikir üretmesi bir rastlantı değil. Beyin, dışarıdan gelen ses kadar içten gelen sese de yaratıcı tepki veriyor.

Kısa tüyo:
💡 Fikir üretmek için bir sandalyeye başka biri oturuyormuş gibi davran ve onun yerine yüksek sesle anlat. Hem eğlenceli, hem işe yarar.

---

Sonuç: Kendi sesin, kendi gücün

Kendi kendine konuşmak; yalnızlıkla savaşta bir zırh, stresle mücadelede bir araç, ruhsal anlamda da güçlü kalmanın pratik yoludur. Deli değilsiniz, aksine bilinçli bir yalnız savaşçısın. Ve bazen en iyi terapist, banyodaki yankındır.